Gaya Penampilan Dalam Pengkaryaan

Gaya penampilan dalam pengkaryaan

Secara umumnya, pengkajian terhadap karya seni perlu mengambilkira aspek-aspek formalistik iaitu unsur dan prinsip, pengolahan karya dan gaya penampilan serta makna iaitu ikonografi yang tersurat dan tersirat. Penelitian terhadap bentuk dan makna ini pula dihubungkan dengan konteks penghasilan sesuatu karya, misalnya aspek-aspek period atau masa seperti sejarah dan kebudayaan.Dalam mengkaji bidang sejarah seni, seseorang perlu mengetahui tentang bagaimana sesebuah karya itu diolah dan dihasilkan berdasarkan kepada gaya penampilan yang digunakan.

Dalam proses pengolahan karya, Horald Osborne mengklasifikasikan 3 kaedah yang perlu digunakan dalam pengolahan pengucapan seni visual iaitu idealisasi, representasi, dan  stailisasi. Idealisasi merupakan pengolahan yang lebih memberi penekanan kepada mesej atau pengertian atau mesej sebagai subjek utama. Ianya juga turut merujuk kepada unsur kepercayaan atau keagamaan yang banyak terdapat pada imej-imej keugamaan. Pengolahan dibuat menggunakan perkiraan dan formula sebagai maksud untuk  menyampaikan rasa keunggulan dan penataan secara hieratic yang melibatkan exaggeration sama ada dari aspek idea mahupun bentuk.

Representasi pula merujuk kepada perlambangan yang menyatakan tentang keperihalan sifat dan ciri sesuatu kualiti hal yang mujarad seperti berat atau isipadu sesuatu objek tanpa sebenarkan menekankan sifat luaran.Oleh itu ia melibatkan satu perlambangan aspek mujarad bagi maksud menginterpretasi tentang perkara yang bukan objek. Dalam banyak keadaan, sasaran pengambarannya lebih mengutamakan aspek yang elemental dan primeval. Melalui representasi, pelukis menitikberatkan kedua-duanya sama ada aspek-aspek formalistik dan mesej yang ingin disampaikan serta lebih memberi penekanan kepada penyampaian rasa. Contohnya karya Zulkifli Yusof yang menggunakan stail dan mesej yang bergerak selari dengan aspek formalistik.

Stailisasi pula merujuk kepada bahan dan teknik yang digunakan dalam sesuatu karya atau perekaan. Pengkarya tidak meletakkan mesej sebagai subjek utama. Pertimbangan imej dibuat dengan mengambil kira aspek ciri bahan yang digunakan dan rupa yang akan diserasikan dengan keseluruhan reka bentuk. Pendekatannya lebih berkait dengan masalah rekaan (design issues). Contohnya ialah, gambar dalam motif.

Selain itu, gaya penampilan juga memainkan peranan penting kepada pengkarya bagi mempersembahkan karya kepada khalayak umum. Ianya merupakan teknik penggambaran yang menyentuh soal gaya dan bagaimana imej dipersembahkan kepada umum. Terdapat banyak kaedah utama yang boleh mengarah kepada penekanan gaya penampilan. Antaranya ialah realistik, separa abstrak, dan abstrak. Teknik penggambaran menyentuh soal gaya dan bagaimana imej dipersembahkan kepada umum. Realistik bermaksud karya yang menggambarkan sepertimana objek atau situasi asal melibatkan imitasi, peniruan daripada bentuk asal.Contoh karya yang bertajuk Gadis Melayu, Potret Diri (Mohd.Hoessien Enas). Manakala separa abstrak pula bermaksud mengubah bentuk asal kepada unsur yang sukar difahami tetapi masih boleh dikenali unsur-unsur asal.Contoh karya “Girl Before a mirror” (Pablo picasso) dan ‘Hang Tuah Hang Jebat” (Ismail Mustam). Abstrak pula merupakan karya yang melambangkan keseluruhan imej yang sukar difahami , dikenali sebagai mujarad,niskala,kabur, tetapi pengkarya lebih mementingkan simbol,bentuk dan warna. Sebagai contoh Pago-pago (A.Latiff Mohidin) dan  Gunung Ledang (Syed Ahmad Jamal)